ในวงการบาสเอ็นบีเอนั้นเราสามารถพบผู้เล่นบาสเกตบอลที่มีความสามารถที่ดีเยี่ยมได้อย่างมากมายหลายคน แต่ถ้าเป็นผู้เล่นที่มีความสามารถอยู่เหนือระดับที่ดีเยี่ยมแล้วคงจะมีผู้เล่นไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้รับเกียรติในฝีมือที่เรียกกันว่าสุดยอดของวงการ โดย แชคิล โอนีล เซ็นเตอร์ร่างยักษ์ผู้สามารถคว้าแชมป์ได้ถึง 4 สมัย คือผู้เล่นที่ถือได้ว่าเป็นสุดยอดผู้เล่นแห่งวงการบาสเอ็นบีอีกหนึ่งคนที่เป็นตำนานของวงการ
แชคิล โอนีล มีชื่อเต็มว่า แชคิล ราชอน โอนีล โดยคำว่า แชคิล ราชอน ของเขานั้นมีความหมายในภาษาอาหรับว่านักรบน้อยซึ่งเป็นชื่อที่พ่อแท้ ๆ ของเขานั้นเป็นคนตั้งให้ เส้นทางการเข้าสู่วงการบาสเกตบอลเอ็นบีเอก้าวแรกของเขานั้นเริ่มจากการที่ได้เล่นให้กับมหาวิทยาลัย Louisiana State และสามารถทำสถิติบล็อคสูงที่สุดในประวัติศาสตร์บาสเกตบอลมหาวิทยาลัยได้ถึง 17 ครั้งในหนึ่งเกมส์ พร้อมทั้งยังได้เป็นผู้เล่นแห่งปีระดับประเทศถึง 2 ครั้ง ด้วยผลงานที่ยอดเยี่ยมและมีรูปร่างที่สูงใหญ่ทำให้เขาได้รับการดราฟท์เข้าสู่วงการบาสเอ็นบีเอในเวลาต่อมากับทีมออร์แลนโด แมจิก อีกทั้งยังเป็นการดราฟท์ที่ได้เป็นผู้เล่นคนแรกที่ได้ถูกเลือกในปีนั้นอีกด้วย
หลังจากที่ได้ก้าวเข้าสู่วงการบาสเกตบอลเอ็นบีเอแล้วความสามารถที่ยอดเยี่ยมของเขานั้นได้ผันกลายมาเป็นการเล่นที่สุดยอดของวงการ โดยในปีแรกที่เข้ามาฝีมือการเล่นของเขาทำให้ทีมออร์แลนโด แมจิก สามารถเข้าสู่รอบเพลย์ออฟได้หลังจากที่เป็นแค่เพียงทีมท้ายตารางพร้อมทั้งยังได้รับรางวัลผู้เล่นหน้าใหม่ยอดเยี่ยมในปีแรกที่เข้ามาเล่นอีกด้วย หลังจากอยู่ออร์แลนโด แมจิกมา 4 ปี แชค ได้ทำการเทรดตัวเองไปอยู่กับทีม ลอสแอนเจอลิส เลเกอร์ส พร้อมกับสร้างประวัติศาสตร์สะท้านเอ็นบีเอด้วยการพิชิตแชมป์เอ็นบีเอได้ถึง 3 สมัยติดต่อกัน อีกทั้งยังได้รับเลือกให้เป็นผู้เล่นผู้ทรงคุณค่าในรอบสุดท้ายทั้งสามครั้งติดต่อกันด้วยคะแนนเอกฉันท์ นอกจากนี้ แชคิล โอนีล ยังได้รับรางวัลผู้เล่นในตำแหน่งเซ็นเตอร์ที่สามารถทำแต้มเฉลี่ยได้สูงสุดในประวัติศาสตร์เอ็นบีเออีกด้วย หลังจากที่ประสบผลสำเร็จสูงสุดกับ แอลเอ เลกอร์ส จนเป็นที่พอใจแล้ว แชคิล โอนีล ได้ย้ายไปเล่นให้กับทีม ไมอามี ฮีท ในปีต่อมาและสามารถคว้าแชมป์แรกแห่งประวัติศาสตร์ให้กับทีมไมอามีฮีทได้ในปี 2006 ซึ่งเป็นการนำทัพของ แชคิล โอนีล และเป็นการทำตามคำสัญญาที่เคยฝากไว้ว่าจะพาทีมคว้าแชมป์แรกให้ได้เป็นประวัติศาสตร์ของทีม
แชคิล โอนีล ได้ประกาศเลิกเล่นและอำลาวงการบาสเกตบอลเอ็นบีเอในวัย 39 ปี หลังจากที่ได้เล่นให้กับทีมบอสตันเซลติกเป็นทีมสุดท้าย เนื่องจากประสบปัญหาอาการบาดเจ็บบริเวณเอ็นหลังหัวเข่าขวาจึงทำให้ไม่สามารถเล่นบาสเกตบอลได้อีกต่อไป ดังนั้นสิ่งที่เขาได้ทิ้งไว้ให้กับวงการบาสเกตบอลเอ็นบีเอตลอดระยะเวลา 19 ปีที่ผ่านมาคือการแสดงให้นักบาสเกตบอลรุ่นต่อไปรับรู้ว่าตำนานผู้เล่นตำแหน่งเซ็นเตอร์ที่สุดยอดในอดีตมีความแข็งแกร่งมากเพียงใด